دنیای کوچکم را خراب مکن
بگذار نقش بال پروانه را فرش راهت کنم
مگذار عادت پرواز فراموشم شود
سر انگشتانت را آهسته بر بالم بزن
تا بودنت را دریابم
دنیای مرا دستان مهربانی ساخته اند
که در انتظار شقایق اند
دستان تو به چه عادت دارد
که به مهمانی پروانه ها نمی آیند؟
نظرات شما عزیزان:
|